ζυμώσεις, μούχλες και μανιτάρια

Η κοινωνία μας μοιάζει με ζυμάρι που δεν είχε αρκετή μαγιά και έχει πιάσει να σαπίζει...
παράξενες ζυμώσεις συμβαίνουν ή μάλλον συνέβαιναν από παλιά. Διάφοροι μύκητες παλεύουν ποιος θα σαπίσει μεγαλύτερο κομμάτι...

Από την μία ο εθνικιστικός μύκητας (μα όσο και αν να κρύβει προσπαθεί, κάποια γωνία από τη σβάστικα όλο και θα φανεί...) που όλο και κερδίζει έδαφος - άνθρωποι που πιστεύουν πως για τα προβλήματα της χώρας μας φταίνε κάποιοι άλλοι... φταίνε οι πολιτικοί, φταίνε οι Τούρκοι, φταίνε οι Ισραηλινοί, φταίνε οι καναλάρχιδες φταίνε οι λαθρομετανάστες - έχουν αποδεχτεί δηλαδή πως εμείς οι Έλληνες είμαστε τα θύματα, οι καημένοι του κόσμου που βάλθηκαν όλοι να μας ξεπαστρέψουν...
Οι γενναίοι που θα σταματήσουν την μετακίνηση των πληθυσμών τραμπουκίζοντας  μικροπωλητές, που τα λένε σταράτα στη βουλή, που ασπάζονται την πολεμική της Σπάρτης.  Αλλά τι κάνανε για το ξεπούλημα της Ελληνικής γης και της αγροτιάς μέσω του ξεπουλήματος της Αγροτικής τράπεζας; Αυτόν τον μύκητα τον χάψανε άτομα που έχουν πρόβλημα στην οσμή και στην όραση τους καθώς και μισό-μεθυσμένοι από την ευμάρεια που δεν είδαν τη μούχλα και τη σαπίλα. Τα μανιτάρια που παράγει αυτός ο μύκητας έχουν την ιδιότητα να καίνε και τα τελευταία ίχνη εγκεφάλου σε αυτούς που τα καταναλώνουν.
Βέβαια ο μύκητας αυτός δεν θα μπορούσε να έχει τόση ισχύ χωρίς την πολύτιμη βοήθεια από τον μύκητα που κατοικεί στην άλλη μεριά. Από αυτούς δηλαδή που γράφανε  είτε  στους τοίχους είτε το υπονοούσαν μέσα από τα έργα τους (τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ, σχολικά βιβλία, συγγράμματα, άρθρα, φεστιβάλ κ.α.) το περίφημο "κοιμάσαι πατριώτης και ξυπνάς φασίστας".
Τα καταφέρανε! Ακόμα και άτομα που δεν ήταν πατριώτες ξύπνησαν μια μέρα φασίστες. Και αυτό το καταφέρανε δια της πολώσεως, δια της βαπτίσεως (π.χ. έχεις σημαία στην εθνική γιορτή; Είσαι φασίστας) και δια του παράλογου βερμπαλισμού τους σχετικά με θέματα όπως το μεταναστευτικό, τα εθνικά κ.α. τα οποία τα αντιμετώπισαν με τρόπο  που προσβάλει τη νοημοσύνη του λαού αλλά και τη δική τους. Με λίγα λόγια ο εθνικιστικός μύκητας τους χρωστάει πολύ μεγάλη χάρη.
Ο δεύτερος μύκητας μάλλον δεν είναι ένας αλλά συμβίωση πολλών... αποτελείτε από μια αναρχία και μια αριστερά που γηράσκει αεί διασπώμενη σε μικρά μανιταράκια που όλο και θα ξεπεταχτούν  και το ένα θα τα βάζει με όλα τα άλλα γιατί όλο και θα βρει κάποια διαφορά στις ιδεοληψίες τους ή κάτι διαφορετικό στον βερμπαλισμό τους. Σέβονται βλέπεις την διαφορετικότητα...
Μάλλον πρόκειται για το μανιτάρια αμανίτης ο μυγοκτόνος, αμανίτης ο πάνθηρας, αμανίτης ο εαρινός και άλλοι αμανίτες παραισθησιογόνοι  που καίνε και αυτοί τον εγκέφαλο...

Φυσικά από στο ζυμάρι της κοινωνίας την μεγαλύτερη θέση ακόμα κατέχει ο παλιός μύκητας της γενιάς του πολυτεχνείου. Ανακατέματα αριστερό -δεξιό πασόκων νουδούδων. Ένας μύκητας κατ' εξοχήν παρασιτικός και υποκριτικός. Τα μανιτάρια που παράγει είναι ο αμανίτης ο φαλοειδής ένα μανιτάρι όμορφο που ξεγελάει - το πιο δηλητηριώδες της ελληνικής φύσης .
Η καλή μαγιά
Άρχισαν όμως (αν και καθυστερημένα) να γίνονται και καλές ζυμώσεις... Μικρές μικρές προσπάθειες από ομάδες πολύχρωμες πολιτικά ή και χωρίς κανέναν κομματικό χρωματισμό... Οι αγανακτισμένοι αν και ξε-αγανάκτησαν άφησαν λίγη καλή μαγιά - έστω το πνεύμα ότι μπορούν οι πολίτες να αγωνιστούν ενωμένοι χωρίς πολιτικές σημαίες και εμφύλιες έριδες. Άλλες προσπάθειες που της έχει αγκαλιάσει ο λαός, που προσπαθούν να δώσουν μια διέξοδο στην κρίση είναι:
Το Πελίτι, μια προσπάθεια που ξεκίνησε από το 1995 αλλά ο κόσμος τώρα αντιλαμβάνεται την αξία της. Βασικός στόχος του "Πελίτι"  η δημιουργία μιας εναλλακτικής κοινότητας με κύριο άξονα τη διατήρηση των ντόπιων ποικιλιών.
Ανταλλακτικά και αχρήματα δίκτυα άρχισαν να ξεπετάγονται παντού, με πρώτο το ΤΕΜ μαγνησίας, το ακολούθησαν το Καερέτι στην Ιεράπετρα Κρήτης, Ο Οβολός στην Πάτρα, Ο ήλιος στην Κατερίνη, το Κοίνο στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης,
Εγχειρήματα αλληλέγγυας οικονομίας και παράκαμψης μεσαζόντων με πρωτοπόρο τον σπόρο στην Αθήνα, το Σ.πα.με στην Θεσσαλονίκη, το Terra Verde στα Xανιά και τους Χωρίς μεσάζωντες στην Κατερίνη
Συνεταιριστικές προσπάθειες ξεκίνησαν και ξεκινάν παντού και έχοντας εύρος όλες τις φάσεις παραγωγής. Από πρωτογενή ως τριτογενή. Υγιείς αγροτικοί συνεταιρισμοί, συνεταιριστικά καφενεία, εστιατόρια, μαγαζιά.

Πολλές κινήσεις κοινωνικής αλληλεγγύης και χειραφέτησης. Σημαντικά εγχειρήματα είναι η κίνηση 136 για την αγορά της Εταιρίας Ύδρευσης & Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης

και οι  Πρωτοβουλίες για την Κοινωνική Διαχείριση των Απορριμμάτων κα
Το ερώτημα είναι θα μπορέσουν τέτοια κινήματα να δώσουν λύσεις άμεσα στη μουχλιασμένη κοινωνία μας; Θα μπορέσουν οι πολίτες να αφήσουν καταμέρους ιδεοληψίες, ιδεολογίες, θρησκοληψίες, ταμπέλες και φωτοστέφανα, να πλησιάσουν και να συνεργαστούν σε πρακτικό επίπεδο;

το χειμώνα ετούτο άμα τον πηδήσαμε..

για άλλα δέκα χρόνια άντε καθαρίσαμε...

Μπαίνουμε σε άγριο χειμώνα... Μέτρα, ανεργία, καλπάζουσα απελπισία...
Υιοθετήσαμε μια στάση νεοπλουτισμού με τα εισερχόμενα ευρωπαϊκά χρήματα τα οποία δυστυχώς δεν ανταποκρινόταν στο μόχθο μας ως λαός- μάθαμε στο εύκολο χρήμα, γίναμε όλοι χρηματιστές, επενδυτές, έμποροι, αφεντικά και υποτιμήσαμε την παραγωγική εργασία. Σαν χαζονεόπλουτοι από την άλλη μεριά μάθαμε να αγοράζουμε τα φτηνά και να ζητάμε φθηνά εργατικά χέρια. Η χώρα μας για αρκετά χρόνια αποτελούσε οικονομικό παράσιτο που ζούσε από δανεικά της δύσης. Έτσι παρασιτικής μορφής ήταν και οι κερδοφόρες επιχειρήσεις που άνοιγαν:   Σκυλάδικα στις επαρχίες για να χουν που να φάνε οι αγρότες τις επιδοτήσεις, Καφετέριες για να σκοτώνουν το χρόνο τους οι νέοι, Στριπτιτζάδικα για να ξεκαυλώνουν οι καυλωμένοι, Κανάλια, τσόντες, τζιπ. Έφτασε η κοινωνία μας στο σημείο μηδέν όσον αφορά στις ανθρώπινες σχέσεις , στο χαμόγελο, στον έρωτα και σε οτιδήποτε πραγματικό...

Σφίγγει όμως τώρα το ζωνάρι...
Τώρα πουλήσαμε την καγιέν και αρχίσαμε την δίαιτα. Τώρα παζαρεύουμε τον καθηγητή που θα κάνει ιδιαίτερα στο παιδί μας να μας κάνει μείωση ένα ευρώ...
Αρχίσαμε να ξιλώνουμε τα γκαζόν και βάζουμε λάχανα. Μειώσαμε το χαρτζιλίκι του παιδιού στα 5 ευρώ... ταβέρνα μια στις 15 ή  ακόμα μια το μήνα -  από κει που πηγαίναμε κάθε δυο μέρες. Ακόμα και οι διατροφικές συνήθειες αλλάξαν κρέας λιγότερο - περισσότερα όσπρια.

Φταίνε οι αλήτες, οι κλέφτες, οι ψεύτες, οι μασόνοι, οι προδότες πολιτικοί...
Αυτοί έκλεψαν δεν λέω! πρέπει να δικαστούν και να τιμωρηθούν. Πέρα όμως από το ότι εσύ τους ψήφιζες, ποιος σου φταίει που αγόρασες το τζιπ υποθηκεύοντας το σπίτι σου; Ποιος όμως σου φταίει που  έβγαζες λεφτά με παρασιτικό (ή έστω μεταπρατικό τρόπο) και κάλυπτες όλες τις ανάγκες σου εισάγοντας προϊόντα ή εισάγοντας εργατικά χέρια...

Επανάσταση; και ποιο το επαναστατικό υποκείμενο;
Το μόνο αίτημα του νεοέλληνα έχει οικονομική μορφή. Θέλει να μην κοπούν οι μισθοί, οι συντάξεις και οι κοινωνικές παροχές- ποιος το θέλει αυτό; αυτός που δια της ψήφου, των ρουσφετιών και της σιωπής του διέλυσε εντελώς την κοινωνία. Αυτός που εξέδιδε το κράτος του και την κοινωνία του χάριν της τσέπης του τώρα μιλά για κράτος κοινωνικό και κοινωνικές παροχές... Αυτόν τον τύπο λοιπόν τον ακούω συχνά να λέει για επανάσταση - γελάω τόσο που τραντάζεται η καμπούρα μου!  Αυτός περιμένει ακόμα ένα καινούριο "λεφτά υπάρχουν" για να τρέξει όπως τρέχουν οι κότες όταν τους πετάνε πέντε σπόρους στο κοτέτσι. Αυτός πώς να επαναστατήσει και πάνω πού να χτίσει την καινούρια Ελλάδα; πάλι σε δανεικά; Δυστυχώς ακόμα δεν κάναμε την αυτοκριτική μας, ακόμα δεν έχουμε συνέλθει από την μέθη της ευμάρειας και πολύ φοβάμαι ότι για να ξυπνήσει έτσι που οδηγά προς το αύριο μεθυσμένος και κοιμισμένος νεοέλληνας η σύγκρουση θα πρέπει να είναι πολύ δυνατή...

Τι κάνουμε λοιπόν;
Μαθαίνουμε σε λιγότερα, γυρίζουμε σιγά σιγά στο παλιό μοντέλο των παππούδων μας που είχαν αυτάρκεια σε πολύ μεγάλο βαθμό (εμείς αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε πιο πλεονεκτική θέση από αυτούς γιατί επιπλέον έχουμε στα χέρια μας την επιστήμη, την τεχνολογία και την πληροφορία, πράγματα που μας χαρίζουν απίστευτες ευκολίες), μαθαίνουμε να χαμογελάμε, να μιλάμε, να ζητάμε και να δίνουμε...

Και μαζί με όλα αυτά περιορίζουμε λιγάκι την "κριτική" και την μετατρέπουμε όσο μπορούμε σε "αυτοκριτική" μπας και δημιουργηθεί μια καλή μαγιά για την κοινωνία.

Η επανάσταση δεν ξεκινάει ούτε από πείνα ούτε από αγανάκτηση - Η επανάσταση θα ξεκινήσει με το κλείσιμο των τηλεοράσεων, με το άνοιγμα των ανθρώπων.

Οι τούρκοι τους πνίξαν - οι Έλληνες φταίνε

Δεν αρμόζει να συζητάς για το μεταναστευτικό πάνω από 39 πτώματα αλλά όταν άρμοζε κάποιοι κάναν τουμπεκί και κάποιοι άλλοι πριν ανοίξεις το στόμα σου σε λέγανε φασίστα...

Αυτοί οι δεύτεροι τώρα για το συγκεκριμένο συμβάν ρίχνουν τις ευθύνες στους Έλληνες. Το ίδιο λέω και γω αλλά κοιτάζοντας τα πράγματα από την δικιά μου καμπουριασμένη οπτική γωνία...

Φταίει και ο Έλληνας για τον πνιγμό αυτό γιατί όταν το μεταναστευτικό ξεκίνησε να εμφανίζεται σαν πρόβλημα κοίταζε πως θα βολευτεί και πως θα βολέψει τον οικογενειακό του περίγυρο. Δεν τον ένοιαζε καν τι συμβαίνει γύρω του - είτε έξω από το σπίτι του είτε έξω από την χώρα του.

Δεν είχε την λογική να καταλάβει ότι αυτό που συμβαίνει (η μετακίνηση πληθυσμών ) δεν είναι κάτι αστείο και ότι αυτό μεγαλώνει με γεωμετρικούς ρυθμούς.

Φταίει και ο αυτοαποκαλούμενος ανθρωπιστής που όταν κάποιοι (πολύ λίγοι) μιλούσαν για μεταναστευτικό πρόβλημα πριν 6-7 χρόνια τους βούλωνε το στόμα λέγοντάς τους φασίστες. Τι κάνανε έμπρακτα οι ανθρωπιστές για αυτό; Ουσιαστικά  ευνόησαν το δουλεμπόριο - την  αισχροκέρδεια και τους εκμεταλλευτές . Αποτέλεσαν με λίγα λόγια το ιδεολογικό άλλοθι ενός συστήματος που δεν ήθελε λύση στο πρόβλημα , όχι για ανθρωπιστικούς λόγους αλλά για συμφέροντα. Το ίδιο σύστημα τώρα πνίγει ανθρώπους και οι ανθρωπιστές αρκούνται στο να ρίχνουν τις ευθύνες εδώ και κει.

Αν όμως η χώρα όμως είχε λογικό αριθμό μεταναστών και σαφή θέση θα είχαμε το περιθώριο να βοηθήσουμε πραγματικούς πρόσφυγες (όπως τους Σύρους τώρα) και να τους φιλοξενήσουμε στην χώρα μας όσο χρειαστεί.

Τότε δίναμε την ψήφο για θέσεις και οικονομικές υποσχέσεις είχαμε το μυαλό γεμάτο χρηματιστήρια, ιδεοληψίες, γιουροβίζιονς και ολυμπιακούς αγώνες. Δεν απαιτήσαμε σαφή λύση στο μεταναστευτικό.

Τότε όμως υπήρχαν ακόμα περιθώρια εξεύρεσης ανθρωπιστικής λύσης. Τώρα;

και αν το αφήσουμε και τώρα...

Σε δυο χρόνια; Σε πέντε χρόνια;

Το ιστορικό ανδραγάθημα

όποιος δεν γράφει ιστορία, απλώς την μελετάει...

Είμαστε οι καλύτεροι μελετητές της ιστορίας μας. Μόνο που κοιτάμε με μεγεθυντικό φακό τα ανδραγαθήματα των προγόνων μας και με αντεστραμμένο τηλεσκόπιο τα λάθη τους. Και έτσι αναπαράγουμε τα ίδια λάθη. Αλλά αν δεν ρθουμε εις εαυτόν, δεν αντιληφθούμε τα λάθη των προγόνων μας και δεν εστιάσουμε στο πως θα μπορέσουμε να αλλάξουμε ριζικά τρόπο σκέψης (αν δεν μετανοήσουμε δηλαδή) θα συνεχίσουμε τα ίδια και τα ίδια.
Μαθαίνουμε λοιπόν για την άλωση, αλλά λίγοι δίνουν βάρος στο ότι η άλωση ξεκίνησε από μέσα. Πως το “Χριστιανικό” κράτος είχε σαπίσει τόσο από τον κοσμάκη ως τον αυτοκράτορα που τελικά η άλωση αποτέλεσε σωτηρία από τον Παπισμό.  Όμοια ιστορία με διαφορετικούς ηθοποιούς βλέπει κανένας   μετά την επανάσταση, στην Σμύρνη , στον εμφύλιο, στην Κύπρο. Μικροσυμφέροντα μεταξύ μεγάλων και μικρών, φανατισμός, προβοκάτσιες, προδοσίες και ευτυχώς ή δυστυχώς την χαριστική βολή την ρίχνει η Τουρκία ή δια πάντων υπεύθυνη.
Ως εδώ είναι τα λάθη που πράξαμε απέναντι στους εαυτούς μας. Υπάρχουν και λάθη που πράξαμε απέναντι άλλων. Θα παραθέσω μόνο τρία: Η σφαγή στην Τριπολιτσά το 1821,  η σφαγή στις περιοχές της  Περγάμου και της Μεναιμένης το 1919 και η εισβολή στην Βουλγαρία το 1925. Ήταν περιπτώσεις που δράσαμε σύμφωνα με την εκδίκηση και σύμφωνα με το νόμο του ισχυρού. Που είναι λοιπόν η αγάπη προς τους εχθρούς που μας διδάσκει η πίστη μας;
Όλα τα λάθη μας τα πληρώσαμε και τα πληρώνουμε. Στο κάτω κάτω της γραφής τα λάθη των προγόνων μας είναι η καλύτερη κληρονομιά που μας αφήσανε. Μόνο που πρέπει να την αξιοποιήσουμε. Μπορούμε να την κάνουμε πυξίδα και χάρτη και να κινηθούμε μέσα στην ιστορία με σύνεση και προσοχή,  αποφεύγοντας τους υφάλους  ή απλά να την μεγαλώσουμε  (να την εμπλουτίσουμε με περισσότερα λάθη δηλαδή) ώσπου να ρθει μια γενιά άξια να την χρησιμοποιήσει.

Φασισμός

Φασισμός είναι μια λέξη που περισσεύει τελευταία σε συζητήσεις διαδικτυακές και φυσικές, αριστερές και δεξιές, μεγάλων και μικρών. Η κοινωνία εκφασίζεται λένε...

Ο όρος φασισμός ετυμολογείται από την λατινική «fasces» (φάσκες, ενικός: fascis, ιταλικά fascio :φάσιο) που ονομάζονταν συγκεκριμένο αρχαίο ρωμαϊκό έμβλημα εξουσίας, που απεικόνιζε «ράβδους δεμένες γύρω από έναν πέλεκυ».

Εμείς θα κάνουμε μια δική μας ανάλυση και θα δώσουμε ένα δικό μας ορισμό τον οποίο θα προσπαθήσουμε να αντλήσουμε από τη λαϊκή συνείδηση.

Φασίστας για τον καμπούρη είναι αυτός που αρχικά αυτοταμπελώνεται και ταμπελώνει ώσπου μια στιγμή δεν διακρίνει πλέον πρόσωπα και προσωπικότητες παρά μόνο ταμπέλες, διαχωρίζει τους ανθρώπους βάσει της ταμπέλας που τους έχει δώσει, ομαδοποιεί και γενικεύει... Επειδή έχει μάθει τον εαυτό με μια ταμπέλα δεν μπορεί παρά μόνο να δίνει ταμπέλες. Ψάχνει λοιπόν μια φράση που θα πει ο άλλος, μια κίνηση ώστε να του δώσει την ταμπέλα του... Ο φασίστας έχει πάντα την άρεια παρέα του που αρχικά μπορεί να είναι η φυλή του, η ράτσα του ή οι ομοϊδεάτες του αλλά σύντομα μπαίνουν περισσότερα διαχωριστικά κριτήρια τόσα που στο τέλος μένει μόνος του.  Διαχωρίζει ανθρώπους σε κουτάκια σαν να είναι βίδες και παξιμάδια... Τους στερεί το δικαίωμα να μετανοιώσουν- να αλλάξουν δεν βλέπει την αφετηρία του άλλου και φυσικά δεν ανοίγει συζήτηση μαζί τους. και αυτό γιατί; επειδή είναι διαφορετικοί .

Φασίστες εκ των δεξιών σε μια κοινωνία που σαπίζει... 
Το σπυρί του συστήματος μεγαλώνει, παραμορφώνεται και όσο και να το καλύπτουν όλο και κάποια ακρούλα της σβάστικας θα περισσέψει. Ένα σύμπτωμα που όσο και να μη του δώσουμε χώρο και φωνή όσο και να το αποκρύπτουμε βρωμάει τόσο ώστε αποκαλύπτει την αρρώστια που δεν εντοπίζεται μόνο στο σπυρί αλλά είναι εξαπλωμένη σε όλο το σώμα της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που ο ρατσισμός (ο πραγματικός και όχι μόνο αυτός στα αστεία) την έχει διαπεράσει από άκρη σε άκρη και ουσιαστικά ο ρατσισμός την ζει. Τον ρατσισμό πληρώναμε τόσα χρόνια που εκμεταλευόμασταν ανάγκες αλλοδαπών έχοντάς τους να δουλεύουν φθηνά και ανασφάλιστα, τον ρατσισμό καταπίνει κάθε καταναλωτής που αγοράζει με μόνο κριτήριο την τιμή παραγνωρίζοντας ή αγνοώντας ότι αυτά παράχθηκαν με ανασφάλιστη και μαύρη εργασία - που δεν θα την ανεχόταν για τον εαυτό του και για την ράτσα του. Τον Ρατσισμό πληρώνεις όταν αγοράζεις το φθηνό παιχνίδι που το έφτιαξε φτύνοντας αίμα ένα παιδί από την Ασία και ύστερα το δίνεις για να παίξουν τα παιδιά σου. Φτάσαμε στο σημείο να έχουμε ανάγκη το ρατσισμό για να ζείσουμε. Ο ρατσισμός όμως δεν μας έχει ανάγκη και πλέον αρχίζει να στρέφεται εναντίον μας.

Φασίστες εξ' αριστερών...
Μέχρι στιγμής ζήσαμε το φαινόμενο να σου φοράνε την ταμπέλα φασίστας ή ρατσιστής μόνο και μόνο επειδή είπες ότι αγαπάς την πατρίδα σου, μόνο και μόνο επειδή είπες πως το μεταναστευτικό αποτελεί πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί - μόνο και μόνο επειδή θα πεις ότι είσαι Έλληνας. Αυτή η ακραία και φασιστική πρακτική από προοδευτικούς τύπους τελικά είναι που επέδρασε πολύ βοηθητικά στην απενεχοποίηση του φασισμού και του ρατσισμού. Επέδρασε επίσης θετικά στο να δώσει στο φασισμό σάρκα και οστά με την μορφή πολιτικού κόμματος καθώς και στην δημιουργία πόλωσης εντός της κοινωνίας με τον ένα πόλο στο φασισμό. Βέβαια όλοι αυτοί οι πολέμιοι του φασισμού και του ρατσισμού κάναν το παν για να ισχυροποιήσουν αυτή την πόλωση γιατί στην ουσία  την χρειάζονται  - τους έδωσε λόγο ύπαρξης και δράσης.  Βλέπεις στα σάιτ τους οι μισές αναρτήσεις έχουν να κάνουν με το φασισμό, τον ρατσισμό και την Χρυσή Αυγή - τέτοια διαφήμιση! Γράφοντας πάντα με πώρωση και εξοργιστικές γενικεύσεις - με παρόμοιο τρόπο που γράφει και η άλλη πλευρά. Τα άρθρα και τα σχόλια υβριστικά, υπεγενικευμένα τόσο, ώστε να θίγουν όλους όσους δεν συμφωνούν με τις ιδεοληψίες τους - όλους τους διαφορετικούς δηλαδη! Όμως ποτέ δεν θίγουν την ουσία γιατί ο φασισμός έχει φωλιάσει για τα καλά μεσα τους . Με παράλογο και κυνικό τρόπο αντιλαμβάνονται τα προβλήματα της κοινωνίας και του απλού λαού και στην ουσία σπρόχνουν τον κόσμο να ασπαστεί τον φασισμό γιατί από αλλού δεν υπάρχει καμία ρεαλιστική πρόταση για τα θέματα αυτά. Υποκριτές και φασίστες συνάμα.

Ο Καμπούρης δεν θέλει να είναι ρατσιστής ούτε με τους ρατσιστές- Με την έννοια ότι ένας άνθρωπος που εκφράζει κάποιες απόψεις δεν χάνει την αξία του ως άνθρωπος. Δίνει βάρος στην αφετηρία του άλλου.  Καποιος που έχει μεγαλώσει σε μια οικογένεια που εκφράζονται ρατσιστικές απόψεις τις ίδιες απόψεις θα εκφράσει και αυτός μεγαλώνοντας. Αν τώρα αυτόν - που πιθανώς δεν είχε μέχρι στιγμής άλλα ερεθίσματα - τον ταμπελώσουμε ως ρατσιστή ή φασίστα το μόνο που πετύχαμε είναι να ισχυροποιήσουμε την ταύτιση του με αυτό. Όμως για τον άνθρωπο αρκεί μια στιγμή φωτός για να κάνει στροφή 180 μοιρών. Το ερώτημα λοιπόν είναι: εμείς μπορούμε να του χαρίσουμε αυτή τη στιγμή;

Λεφτά υπήρχαν – αλλά ήταν δανεικά

Λεφτά υπάρχουν – αλλά είναι δανεικά
Το 1981 ήταν η χρονιά που το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 48,1% και ο Ανδρέας Παπανδρέου έγινε για πρώτη φορά πρωθυπουργός της χώρας. Τα εισοδήματα των Ελλήνων πολιτών σημειώνουν θεαματική άνοδο της τάξης του 26%. Αυξήθηκε θεαματικά η αγοραστική δύναμη της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών και διογκώθηκε ο αριθμός δημοσίων υπαλλήλων. Αρχίζει ο οικονομικός παράδεισος για την Ελλάδα της μεταπολίτευσης.
Οι αυξήσεις φυσικά αυτές δεν συσχετιζόταν ούτε με την αύξηση παραγωγικότητας ούτε με την ανάπτυξη ούτε με την αύξηση των εξαγωγών της χώρας μας. Ήταν αυξήσεις που έγιναν καθαρά με δανεικά (είτε εσωτερικά είτε εξωτερικά). Όμως όπως δανεικά δικαιολογούνται σε ιδιώτη για να κάνει επενδύσεις ή στην χειρότερη περίπτωση για να χτίσει το σπίτι του, έτσι ένας λογικός νους θα δικαιολογούσε δανεικά σε ένα κράτος με τους ίδιους σκοπούς δηλαδή για επενδύσεις και έργα με απόσβεση σε κάποιο βάθος χρόνου. Και εδώ είναι το έγκλημα. Ένα έγκλημα που αρχίζει τότε, το νομιμοποιεί ο λαός γρήγορα και ανοίγει τον δρόμο στη νομιμοποίηση και άλλων μεγαλύτερων εγκλημάτων. Αυτό που συνέβει δεν ήταν ούτε λάθος χειρισμός ούτε παραστράτημα. Αυτό που συνέβει ήταν κλοπή από τις επόμενες γενιές. Φυσικός αυτουργός σ' αυτή τη κλοπή ήταν η κυβέρνηση, συνένοχοι ήταν όλες οι πολιτικές δυνάμεις και κλεπταποδόχος (εν γνώση του ή χωρίς δεν έχει καμία σημασία). Ο Έλληνας της προηγούμενης γενιάς - ο πολίτης που δέχεται να πληρώνεται με λεφτά τα οποία δεν ανταποκρίνονται στην παραγωγικότητα και ανάπτυξη της χώρας του αλλά χρήματα τα οποία θα ζητηθούν από την επόμενη γενιά. Αυτός που τιμωρείτε άδικα δια της ανεργίας και της απελπισίας είναι η νέα γενιά.

Ενοχή
Εδώ φυσικά ο καθένας θα με ρωτούσε: Εσύ αν ήσουν στη θέση αυτών των οποίων ανέβηκαν οι μισθοί δεν θα τα έπαιρνες; Και εδώ είναι το μεγαλύτερο λάθος της προηγούμενης γενιάς. Ενδόμυχα νιώθουν ένοχοι που αποδέχθηκαν να πληρωθούν με χρήματα που τώρα ζητούνται από τα παιδιά τους και το μόνο που κάνουν είναι να ψάχνουν για συνένοχους. Δεν μπορούν να διανοηθούν ότι μπορεί να δουλέψει και να ζήσει τίμια κάποιος χωρίς ρουσφετιές, επιδοτήσεις και άλλες τέτοιες απάτες. Και δεν επιτρέπουν στους νέους να δούνε τα πράγματα διαφορετικά. Αν κάποιος ζητήσει χειρωνακτική δουλειά θα ακούσει: τι; θέλεις να κάνεις τον Αλβανό; δεν μπορείς παιδί μου, δεν είσαι για αυτό... Έχει απαξιωθεί στα μάτια τους η παραγωγική εργασία και την ειρωνεύονται γιατί κάποιος που πετυχαίνει και ζει παραγωγικά και τίμια αποδεικνύει την αποτυχία τους. Αυτή η αποτυχία όμως μέχρι χθες φάνταζε επιτυχία, γατί τα χρήματα γεννούσαν χρήματα όπως σας έλεγαν οι τηλεοράσεις σας. Και όμως τα χρήματα σας γεννήσαν φτώχεια και ένα απίστευτο βάρος για τα παιδιά σας.

Μαζί τα φάγατε! Ναι!
Τηρουμένων των ποσοτικών αναλογιών σίγουρα μαζί τα φάγατε. Και αν αυτοί (οι πολιτικοί) 'φάγαν περισσότερα αυτό δεν κάνει την θέση σας λιγότερο ένοχη. Υπήρξε κάποιος που να παραιτήθηκε των αυξήσεων του γιατί ήταν από δανεικά; - Αυτός μόνο μπορεί να πει ότι δεν έφαγε μαζί τους. Οι υπόλοιποι μπορεί να μην πήρατε μίζες αλλά εσείς νομιμοποιήσατε με την ψήφο σας και την ανοχή σας τις κλεψιές. Εσείς φωνάξατε το Τσοβόλα δως τα όλα, εσείς γελούσατε μιλώντας για κούτες με πάμπερς- αυτά σας τα γέλια οδήγησαν συνανθρώπους μας τώρα στην αυτοκτονία. Εσείς τάζατε ψήφους για μια θέση στο δημόσιο, εσείς απεργούσατε, κλείνανε με τρακτέρ δρόμους πηγαίνατε σε πορείες με μοναδικό αίτημα το παραφούσκωμα του πορτοφολιού σας. Αυτό ήταν το μόνο σας όραμα! Αυτοί που βγαίνουν και λένε μαζί τα φάγαμε είναι αυτοί που ψηφίζατε, χειροκροτούσατε και που αφήσατε να διαχειριστούν το μέλλον των παιδιών σας! Εσείς αγοράζατε και ξανα-αγοράζατε. Εσείς τρέχατε κυριολεκτικά σαν τις κότες όταν τύχαινε να ανοίξει κανένα καινούριο πολυκατάστημα για να ψωνίσετε τα πάμφθηνα εισαγόμενα αγαθά. Δεν αναρωτιώσασταν πως παράγονται αυτά τα αγαθά, δεν αναρωτιώσασταν αν αυτό που κάνετε θα νεκρώσει την παραγωγή της χώρας. Αυτός όμως που αγοράζει με μοναδικό κριτήριο την τιμή καταδικάζει τα παιδιά του σε ανεργία και τα εγγόνια σε παιδική εργασία.
Δεν με τρομάζει η φτώχεια, δε με τρομάζει η δραχμή, ούτε τα ευρώ, ούτε ο πληθωρισμός. Με τρομάζει να συνεχιστεί ο δανεισμός, με τρομάζει να ρθουν τα παιδιά μου αντιμέτωπα με τους δικούς μου δανειστές. Καλύτερα να πεινάσουμε. Μας δόθηκαν πολλά χρόνια και πολλές ευκαιρίες να αλλάξουμε, μας δόθηκαν πολλές ενδείξεις ότι δεν πάμε καλά. Δεν καταλαβαίνουμε με το καλό. Μας χρειάζεται μια τιμωρία παιδαγωγικού τύπου τώρα πριν καταστραφούμε ολοκληρωτικά. Αν δεν πεινάσουμε θα συνεχίσουμε τα ίδια. Όσο για τους μισθούς και τις συντάξεις ' δεν είναι ότι καλύτερο γέροι άνθρωποι να χάσουν τις συντάξεις τους αλλά δεν είναι και άδικο. Θα πει κάποιος δεν τα δούλεψα αυτά τα χρήματα; ναι τα δούλεψες αλλά δεν φτάνει αυτό. Το αν θα χάσεις την σύνταξή σου (για την οποία μπορεί να δούλεψες αντάξια, μπορεί και όχι) είναι αποτέλεσμα πρώτα από όλα των ρουσφετιών που έκανες, της ψήφου σου, της αδιαφορίας σου και της ένοχης σιωπής σου. Τώρα ας την χάσεις για να δούμε πόσο εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους που έφερες στον κόσμο, πόσο μπορείς να σταθείς στα πόδια σου και πόσο παραγωγικός μπορείς να γίνεις.

Έρχονται εκλογές και αυτοί που δια της ψήφου τους υποθήκευαν τη ζωή των παιδιών τους θα πάνε να ξαναψηφίσουν. Ας ελπίσουμε πως πλέον έχουν αλλάξει λογική. Αν δεν έχουν αλλάξει και θέλουν να παν να ψηφίσουν με την ίδια λογική που μας έφερε εδώ τους προτείνω να μείνουν σπίτια τους και να αφήσουν τους νέους να επιλέξουν μόνοι τους την μοίρα τους.