Το ιστορικό ανδραγάθημα

όποιος δεν γράφει ιστορία, απλώς την μελετάει...

Είμαστε οι καλύτεροι μελετητές της ιστορίας μας. Μόνο που κοιτάμε με μεγεθυντικό φακό τα ανδραγαθήματα των προγόνων μας και με αντεστραμμένο τηλεσκόπιο τα λάθη τους. Και έτσι αναπαράγουμε τα ίδια λάθη. Αλλά αν δεν ρθουμε εις εαυτόν, δεν αντιληφθούμε τα λάθη των προγόνων μας και δεν εστιάσουμε στο πως θα μπορέσουμε να αλλάξουμε ριζικά τρόπο σκέψης (αν δεν μετανοήσουμε δηλαδή) θα συνεχίσουμε τα ίδια και τα ίδια.
Μαθαίνουμε λοιπόν για την άλωση, αλλά λίγοι δίνουν βάρος στο ότι η άλωση ξεκίνησε από μέσα. Πως το “Χριστιανικό” κράτος είχε σαπίσει τόσο από τον κοσμάκη ως τον αυτοκράτορα που τελικά η άλωση αποτέλεσε σωτηρία από τον Παπισμό.  Όμοια ιστορία με διαφορετικούς ηθοποιούς βλέπει κανένας   μετά την επανάσταση, στην Σμύρνη , στον εμφύλιο, στην Κύπρο. Μικροσυμφέροντα μεταξύ μεγάλων και μικρών, φανατισμός, προβοκάτσιες, προδοσίες και ευτυχώς ή δυστυχώς την χαριστική βολή την ρίχνει η Τουρκία ή δια πάντων υπεύθυνη.
Ως εδώ είναι τα λάθη που πράξαμε απέναντι στους εαυτούς μας. Υπάρχουν και λάθη που πράξαμε απέναντι άλλων. Θα παραθέσω μόνο τρία: Η σφαγή στην Τριπολιτσά το 1821,  η σφαγή στις περιοχές της  Περγάμου και της Μεναιμένης το 1919 και η εισβολή στην Βουλγαρία το 1925. Ήταν περιπτώσεις που δράσαμε σύμφωνα με την εκδίκηση και σύμφωνα με το νόμο του ισχυρού. Που είναι λοιπόν η αγάπη προς τους εχθρούς που μας διδάσκει η πίστη μας;
Όλα τα λάθη μας τα πληρώσαμε και τα πληρώνουμε. Στο κάτω κάτω της γραφής τα λάθη των προγόνων μας είναι η καλύτερη κληρονομιά που μας αφήσανε. Μόνο που πρέπει να την αξιοποιήσουμε. Μπορούμε να την κάνουμε πυξίδα και χάρτη και να κινηθούμε μέσα στην ιστορία με σύνεση και προσοχή,  αποφεύγοντας τους υφάλους  ή απλά να την μεγαλώσουμε  (να την εμπλουτίσουμε με περισσότερα λάθη δηλαδή) ώσπου να ρθει μια γενιά άξια να την χρησιμοποιήσει.